برای مطالعه به ادامه مطلب مراجعه نمایید
مطابق با ماده 24 قانون کار:
درصورت خاتمه قرارداد کار، کار معین یامدت موقت، کارفرما مکلف است به
کارگری که مطابق قرارداد، یکسال یا بیشتر، به کار اشتغال داشته است برای هر
سال سابقه، اعم از متوالی یا متناوب براساس آخرین حقوق مبلغی معادل یکماه
حقوق به عنوان مزایای پایان کار به وی پرداخت ماید.
مطابق ماده 32 قانون کار:
اگر خاتمه قرارداد کار در نتیجه، کاهش توانائیهای جسمی وفکری ناشی از کار
کارگر باشد(بنا به تشخیص کمیسیون پزشکی سازمان بهداشت و درمان منطقه با
معرفی شورای اسلامی کار ویا نمایندگان قانونی کارگر) کارفرما مکلف است به
نسبت هرسال سابقه خدمت، معادل دوماه آخرین حقوق به وی پرداخت نماید.
منظور از حقوق در 2 ماده فوق یا مبنای محاسبه حق سنوات،در کارگاههائی که
طرح طبقه بندی مشاغل دارند مزد گروه و پایه (مزد مبنا) و در واحدهائی که
فاقد طرح میباشند مزد ثابت (مجموع مزد شغل و مزایای ثابت پرداختی به تبع
شغل) خواهد بود.